Το ποδόσφαιρο μέσα από τα δικά μου μάτια
Όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας έχουμε ακούσει κάτι για το ποδόσφαιρο. Πολλοί από εμάς έχουμε δει κάποιον αγώνα ή έχουμε παίξει μπάλα με τους φίλους μας. Συνήθως, οι απόψεις για αυτό το άθλημα διίστανται. Ίσως, αυτός είναι ένας από τους λόγους που το κάνει να ξεχωρίζει ανάμεσα σε τόσα άλλα αθλήματα. Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα χαράς, λύπης, έντασης και άπλετου πάθους. Αν είσαι οπαδός κάποιας ομάδας, σίγουρα κάποια στιγμή έχεις δακρύσει για μια νίκη ή ήττα που σημείωσε η ομάδα σου. Σίγουρα έχεις αγχωθεί για έναν δύσκολο αγώνα και έχεις πανηγυρίσει κάποια σημαντική νίκη. Δεν ξέρω για εσάς αλλά το ποδόσφαιρο μέσα από τα δικά μου μάτια είναι η απεικόνιση της ζωής.
Το ποδόσφαιρο σου προκαλεί ένα αίσθημα μίσους – πάθους. Υπάρχουν στιγμές που το λατρεύεις κι άλλες που σε θυμώνει. Σου βγάζει πτυχές του εαυτού σου που δεν ήξερες ότι υπάρχουν και μέσα από όλη αυτή την ένταση, σου δείχνει πτυχές της ζωής που ζεις ή θα συναντήσεις εκεί έξω. Νομίζω ότι, ήρθε η ώρα να στραφώ στο ποδόσφαιρο γυναικών στην Ελλάδα μέσα από τα δικά μου μάτια.
Γυναίκες και ποδόσφιαρο
Το ποδόσφαιρο γυναικών στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια κάνει δειλά – δειλά τα πρώτα του βήματα. Συγκριτικά με άλλες χώρες, στην δική μας λίγες είναι οι αθλήτριες που έχουν διακριθεί και αγωνίζονται σε ξένες ομάδες επαγγελματικά. Οι λόγοι είναι πολλοί αλλά ας εστιάσουμε στο γεγονός ότι πλέον οι περισσότερες ομάδες έχουν ακαδημίες κοριτσιών, εκεί όπου ξεκινούν να παίρνουν βάσεις για να χτίσουν κάτι καλό.
Το ποδόσφαιρο ήταν πάντα εκεί για εμένα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Ήταν μια διέξοδος από τα πάντα και ταυτόχρονα μια λύση για τα πάντα. Όσοι το αγαπούν αληθινά νιώθουν αυτό που θα σας περιγράψω. Όταν μπαίνεις στο γήπεδο και ξεκινάς να παίζεις, ξαφνικά αποκτάς μια ηρεμία μέσα σου, δεν υπάρχει κάτι άλλο εκείνη τη στιγμή πέρα από τους συμπαίκτες σου και τον αγώνα σας. Αυτός ο αγώνας είναι κάθε μέρα στη ζωή μας με διαφορετικούς τρόπους. Συνεχώς και στην ζωή μας βιώνουμε νίκες, ήττες και ισοπαλίες προσπαθώντας να πετύχουμε τους στόχους μας. Όπως και στη ζωή, έτσι και στο ποδόσφαιρο δεν είμαστε ποτέ μόνοι μας. Στο ποδόσφαιρο ένας αγώνας διαρκεί περίπου ενενήντα λεπτά, μέσα σε αυτά μπορεί να πέσεις, να χτυπήσεις, να θυμώσεις, να γελάσεις, να κερδίσεις, να χάσεις. Το μόνο σίγουρο είναι στον επόμενο αγώνα δε θα είσαι ο ίδιος που ήσουν σήμερα όπως και στη ζωή σου. Ο κάθε αγώνας σε κάνει καλύτερο, η κάθε προσπάθεια σε βελτιώνει και όσο συνεχίζεις είσαι πιο κοντά στον στόχο σου και ποτέ δεν είσαι μόνος σου.
Όλα τα αθλήματα είναι πηγή ζωής και έμπνευσης, μας βοηθούν να έχουμε στόχους, όνειρα, πειθαρχία, να κοινωνικοποιούμαστε και να αποκτάμε αυτοπεποίθηση. Κάθε άθλημα έχει πολλές απαιτήσεις και ο κάθε προπονητής τις δικές του προσδοκίες, ωστόσο ο «χειρότερος» αγώνας σου είναι εκείνος που φοβήθηκες να δώσεις κι ο καλύτερος, αυτός που επέρχεται.
