Καθήλωση που προκαλεί τον έντονο ξεσηκωμό. Λόγια που τοποθετήθηκαν τεχνιέντως, δημιουργώντας το έργο «ρινόκερος» του Ιονέσκο. Άνθρωποι που πλέουν εντός της μάζας, αναμασώντας τις τάσεις που προστάζει η εποχή. Χρώματα, fanky χοροί, selfies, υγιεινός τρόπος ζωής με γυμναστική, βρώμη και πρωτεϊνούχα σκευάσματα, ακατάπαυστη προώθηση προϊόντων και μια οθόνη που αποχαυνώνει τους νευρώνες του εγκεφάλου. Μέσα σε όλα αυτά, ο Μπερανζέ (Άρης Σερβετάλης), με την μονοχρωμία των ρούχων του και την πολυχρωμία των σκέψεών του, αντιτίθεται, φέρνοντας στην επιφάνεια αξίες και ιδανικά που έγιναν παράλογα, μέσα σε μια λογική που θέλει όλους τους ανθρώπους έρμαια των όσων βλέπουν και ακούνε, παίρνοντάς τα ως de facto και υιοθετώντας  τα αμάσητα.

Σταδιακά, συνάδελφοι και φίλοι γίνονται ρινόκεροι. Γνωστοί και άγνωστοι, μεταμορφώνονται σε θηλαστικό, λεηλατώντας την πόλη και ξεχνώντας ποιοι είναι. Όσοι έχουν μείνει άνθρωποι αντιδράνε, μέχρι να φτάσουν και εκείνοι στην ίδια κατάσταση και ευτυχισμένοι να χαίρονται στην νέα τους σάρκα. Ποιο είναι τελικά το αληθινό δέρμα και ποιο το κάλυμμα; Ξέχασαν οι άνθρωποι το μέσα τους και υποκλίθηκαν στο πανομοιότυπο. Εκεί όπου είναι χαρούμενοι, δίχως έντονη κρίση, δίχως σκέψη. Και μέσα σε όλα αυτά, ο έρωτας. Η Νταίζη (Έλλη Τρίγγου), είναι το μοναδικό πλάσμα που παραμένει αλώβητο μέχρι σχεδόν το τελευταίο λεπτό. Ο πρωταγωνιστής πασχίζει να την σώσει, γιατί στα μάτια της βλέπει την αλήθεια για την ανθρωπότητα. Την αγάπη, την ουσιαστική συναισθηματική κατάσταση που επιθυμεί να βιώσει ο άνθρωπος για να νιώσει ύστατη ευδαιμονία. Μπορεί όμως μόνο ο έρωτας να νικήσει την φρενίτιδα ρινοκερίτιδας;

Άνθρωποι που συμβιβάστηκαν και άλλοι που έφτιαξαν τους ρινόκερους στα δικά τους μέτρα και σταθμά. Μια παράσταση που ζητωκραυγάζει για την ελευθερία, μέσα από την απόλυτη δέσμευση. Ένας πρωταγωνιστής που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να μην χάσει την ουσία του. Να μην ξεχάσει να ζει, να κριτικάρει, να παρατηρεί και να ελπίζει σε σκέψεις και όνειρα που κάνουν τον κάθε ένα να ξεχωρίζει. Ο Άρης Σερβετάλης σε μια ερμηνεία που συγκλονίζει, ένας θίασος που ξεπερνάει τις προσδοκίες και σκηνικά σε απόλυτη αρμονία με το έργο και τα όσα πραγματεύεται. Την παράσταση ολοκληρώνει η μελετημένη κινησεολογία των ηθοποιών που συμπληρώνει τα λόγια τους και σε παρασύρει.

Και τέλος, ένας θεατής που αναρωτιέται αν οι προσωπικές του επιθυμίες είναι όντως προσωπικές ή αποκτήματα των εποχών. Αν τα όσα ζει και τα όσα λέει είναι η ατόφια προσωπικότητά του. Και εν τέλει, τι γίνεται στην ζωή μας; Την ορίζουμε εμείς; Ή επηρεαζόμαστε; Τα ερωτήματα πολλά, τα συμπεράσματα μοναδικά για τον κάθε ένα. Και σίγουρα μετά το πέρας της παράστασης, έχεις βρει την απάντησή σου.

[wp-svg-icons icon=”location” wrap=”i”] Θέατρο Κιβωτός 

Πηγή Εξωφύλλου: Facebook 

Ακολούθησε το Cosmogony στο Instagram