Πώς θα γίνουν τα «κινητά σπίτια»… ακίνητα;
Δεν ξέρω τι με τρομάζει πιο πολύ σε αυτόν τον κόσμο. Η βία, ο ρατσισμός, η ομοφοβία, ο χουλιγκανισμός, ο πόλεμος με όπλα ή και χωρίς ή η απανθρωπιά; Ποιος ξερίζωσε τον άνθρωπο από τον άνθρωπο και ξεχνάει να αγαπάει και να νοιάζεται; Πώς κοιμόμαστε ήσυχοι κάθε βράδυ στα ακίνητά μας, ενώ έξω στο δρόμο κοιμούνται στα ”κινητά” σπίτια τους τόσοι άνθρωποι και παιδιά; Πώς είναι ισάξιο το δικαίωμα στη ζωή αν εγώ κοιμάμαι ασφαλής και κάποιος άλλος ανασφαλής;
Άραγε, τους κοιτάς στα μάτια όταν περνάς δίπλα τους ή αδιαφορείς ή φοβάσαι τι θα νιώσεις και στρέφεις αλλού το βλέμμα; Νιώθεις ανώτερός τους; Συγγνώμη, αν θα στο χαλάσω αλλά δεν είσαι. Είναι θέμα τύχης καλώς ή κακώς κάποια πράγματα στη ζωή μας και ίσως είσαι λίγο πιο τυχερός/η από αυτούς, ίσως και όχι, η πορεία θα το δείξει. Ξέρεις, αυτός που γίνεται μαχητής δε σταματά να μάχεται μέχρι να κερδίσει τη μάχη ή το ακίνητό του.
Εγώ πάντως όταν βλέπω στον δρόμο τα κινητά τους σπίτια με πιάνει ένα σφίξιμο στο στομάχι κι εύχομαι να μεταμορφωθούν σύντομα σε ακίνητα. Και να θυμάσαι ότι όσο υπάρχουν πεινασμένοι άνθρωποι και παιδιά στον δρόμο κάπου, κάπως το κράτος που ζεις έχει αποτύχει. Το Seminararbeit schreiben lassen βοήθησε στη σύνταξη του άρθρου
Διαβάστε επίσης: Μη διστάζεις, πες αυτό που νιώθεις…
Πηγή Εξωφύλλου: Pexels
