Η μπερδεμένη ελευθερία στα χρόνια της ”κλεισούρας”
Ο Χόρχε Μπουκάι είπε τα εξής για την ελευθερία:
”Η ελευθερία, λοιπόν, ορίζεται από την ικανότητα επιλογής. Ωστόσο, οι περιορισμοί που πρέπει να επιβληθούν στην ικανότητα αυτή δεν καθορίζονται από τα δικαιώματα του άλλου, αλλά από τα πράγματα που είναι εφικτά.” και
‘‘Επειδή εγώ απέχω πολύ από το να είμαι “Θεός”, υπάρχουν άπειρα πράγματα που ξέρω πως δεν μπορώ να κάνω. Παρόλο που θα ήθελα αυτήν ακριβώς τη στιγμή να κλείσω τα μάτια και, ανοίγοντας τα, να βρεθώ στη Γρανάδα με τη Χούλια, αυτό δεν είναι ανάμεσα στα πράγματα που μπορώ πράγματι να επιλέξω, αλλά δεν παύω να είμαι ελεύθερος επειδή δεν μπορώ να το κάνω…Εδώ παίζεται η ελευθερία ’στις αποφάσεις που παίρνω όταν επιλέγω στο μέτρο του δυνατού. Ή, αλλιώς: Η ελευθερία συνίσταται στην ικανότητα μου να επιλέγω στο μέτρο του εφικτού”
Επομένως στην εποχή του lockdown η ελευθερία εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά στο μέτρο του εφικτού.
Μπορώ να επιλέξω να στείλω 6 και από το Χαϊδάρι να βρεθώ στη Γλυφάδα χωρίς ιδιαίτερη δικαιολογία και αυτό είναι ελευθερία. Και το πρόστιμο των 300€ που θα πληρώσω αν με πιάσουν έγκειται στην ελευθερία που έχει η εκάστοτε αρχή για να μου το προσάψει. Άρα όλοι έχουμε ελευθερίες.
Τότε γιατί νιώθουμε τόσο φυλακισμένοι;
Όσο και αν λατρεύω τον Χόρχε Μπουκάι ως επιστήμονα και συγγραφέα και αν συμφωνώ με τις ρήσεις του σχετικά με την ελευθερία, στην παρούσα κοινωνική περίσταση νιώθω την ελευθερία μου καταπνιγμένη. Ξέροντας ότι βοηθώ στην μείωση εξάπλωσης του ιού, μένω σπίτι, όμως ο ιός δεν εξολοθρεύεται τόσο εύκολα. Και την ώρα που εγώ μένω εντός, άλλοι βγαίνουν στα κρυφοφανερά parties που τον λόγο έχουν τα χρήματα, οι επαφές και τα κονέ, ώστε όχι μόνο να μην υπάρχει πρόστιμο αλλά και καμία παρέμβαση της αστυνομίας.
Που είναι λοιπόν η ελευθερία των πολιτών εδώ; Μάλλον πουθενά. Η κοινωνική ευθύνη είναι επιλογή και κατά συνέπεια ελευθερία. Αν δεν εφαρμοσθεί από κάποιον, αυτός ο κάποιος ελεύθερα επέλεξε, στερώντας όμως τις ελευθερίες κάποιου άλλου μιας και ίσως να συνέβαλε στην εξάπλωση του ιού. Επομένως έχουμε: Ελεύθερους πολίτες που επιλέγουν σε ένα ελεύθερα ελεγχόμενο σύστημα, με περιορισμούς και ανελευθερίες που προστατεύουν τις ελευθερίες μας, οι οποίες τελικά καταρρίπονται. Στη μέση οι πολίτες, χωρισμένοι σε παράνομους και νόμιμους, με ίσο παρόλα αυτά δικαίωμα στην επιλογή και κυβερνώντες χωρών που επιλέγουν ελεύθερα με το μαχαίρι στο λαιμό το καλύτερο για την προστασία κατά της πανδημίας.
Κυρίες και κύριοι, λίγο μπερδεμένα όλα αυτά ε;
Μα η ελευθερία, από την εποχή του ρομαντισμού μέχρι σήμερα μπερδεμένη δεν ήταν; Ας προσπαθήσουν οι ιθύνοντες λοιπόν να φτιάξουν ένα υγειονομικό σύστημα υγείας που μπορεί ν’ αντέξει τους νοσούντες και έπειτα μιλάμε για το ποιος έχει ελευθερία σε μια χώρα και ποιος όχι. Μέχρι τότε, ας την κρατήσουμε παρακαταθήκη για τις ημέρες που θα αποφασίσουν ότι μπορούμε να εφαρμόσουμε το δικαίωμα επιλογής, χωρίς να φοβόμαστε την μπλε στολή που θα χτυπήσει το παράθυρο του αυτοκινήτου για επίδειξη ταυτότητας και εξακρίβωση στοιχείων.
Καλησπέρα από την ελεύθερη Ελλάδα της Δημοκρατίας.
