Αυτό το ‘’κάνε κάτι, αλλά μη κάνεις’’ που μας λένε όλοι σήμερα
Αυτό το άρθρο θα μπορούσε να είχε πολλούς τίτλους: ‘’Πώς να επιβιώσετε σε έναν κόσμο γεμάτο <<κρούσματα>>’’, ‘’Τι να κάνετε βγείτε σώοι και αβλαβείς από τα απανωτά και διαφόρων ειδών lockdowns’’, ‘’Ωχ κοίτα, ένας κόσμος που κάπως γέρνει’’.
Δεν μπορώ ν’ αποφασίσω. Ακόμη γράφω το περιεχόμενό του. Εσύ που το διαβάζεις τώρα, για πες, τελικά διάλεξα τον ποιο ταιριαστό; Ααααχ,- απ’ αυτά τα μακρόσυρτα ‘’αχ’’ που ξεκινάς υψίφωνος και καταλήγεις ξέπνοος -, είδατε τι μας κάνει η σημερινή κοινωνία; Οργανωμένες πόλεις, πρωτεύουσες, χώρες, όλοι σε παγκόσμια πανδημία. Και να σου έρχεται ο κορονοϊός και να σου μειώνεται αλλά δεν φεύγει, η μήπως το αντίθετο; Το εμβόλιο τελικά προχωράει; Αυτό που λένε ότι έχει βγει είναι μούφα ή να πιάσουμε από τώρα θέσεις στους γιατρούς και τα φαρμακεία; Η μάσκα κάνει τίποτα γιατί έχω και το διάφραγμά μου και δεν αναπνέω καλά. Α και κάτι ακόμα, γιατί κλείνουν μόνο την εστίαση; Το σχολείο δηλαδή και τα μέσα μεταφοράς δεν είναι εστίες μόλυνσης ; Άντε τώρα!
Φαντάζομαι τον εαυτό σου, τον εαυτό μου και τους εαυτούς των οντοτήτων στον κόσμο, στο κέντρο μιας πλατείας περικυκλωμένους από τις μυριάδες ειδήσεων και σχολιασμών επί του covid19, μη ξέροντας που να πρωτοκοιτάξουμε. Μια βλέπουμε ότι, οι άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους, την ώρα που κάποιοι αυξάνουν τα κέρδη τους και μια ακούμε ότι ο κορονοϊός θα μείνει για πάντα και θα μάθουμε να ζούμε με αυτόν. Μέσα σε αυτή τη λαίλαπα, σου ζουμάρω τα πιο σημαντικά: ΥΓΕΙΑ, ΗΡΕΜΙΑ, ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, ΜΕΙΝΕ ΑΚΙΝΗΤΟΣ!
Ξέρεις ποιο είναι αυτό το σημείο εκκίνησης χασίματος της μπάλας; Εκεί που κινείσαι τόσο πολύ για να ελιχθείς σε όλα αυτά, που ξεχνάς να μείνεις ακίνητος. Ξεχνάς ότι υπάρχεις πραγματικά ως ένας αυτόνομος άνθρωπος που, χωρίς να το θέλει κυριαρχείται από τα δρώμενα προσπαθώντας ν’ ανταπεξέλθει. Πιστεύω μεταξύ μας ότι αυτός είναι και ένας απ’ τους σκοπούς. Να μάθουμε να μην γνωρίζουμε. Τι θέλουμε, τι μας συμβαίνει, που μας πηγαίνει αυτό το τρεχαντήρι και έτσι να συνηθίζουμε μια ζωή που οι άλλοι αποφασίζουν για εμάς. Και πράγματι, σε έναν βαθμό, ειδικά στο θέμα της οικονομίας, ετερο-οριζόμαστε από τους έχοντες την εξουσία.
ΠΑΡΕ ΑΝΑΣΑ
Ξέρω ότι και μόνο αυτή η τελευταία πρόταση σου έφερε ασφυξία. Όμως μισό λεπτό. Κάθισε κάτω ή στάσου όρθιος, ακίνητος και πάρε μια ανάσα. Όλα θα πάνε καλά, γιατί θα τα κάνουμε να πάνε. Βοηθώντας τους εαυτούς μας, γνωρίζοντάς τους, θα μείνουμε πιστοί στους στόχους, στα θέλω και στην προσπάθειά μας. Μας πήραν κάποιες ελευθερίες, όμως ποιος ορίζει τι σημαίνει ελευθερία τελικά; Την έχουμε μέσα μας και μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε όποτε και όπως θέλουμε. Ασχέτως covid19, ασχέτως επιταγών και αισθήματος ατομικής ευθύνης.
Κλείνοντας, θα πω το εξής: Ατομική ευθύνη σημαίνει να είμαι υπεύθυνος για τις πράξεις μου. Και όλοι το γνωρίζουμε πια. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι πότε θα μάθουν ΟΛΟΙ να έχουν ατομική ευθύνη, αυτοί που ουσιαστικά την έκαναν καραμέλα στα social και στα ΜΜΕ. Γι’ αυτό ας μείνουμε λίγο ακίνητοι, ας πάρουμε τον χρόνο μας, ακόμα και αν για εσένα είναι 1 ώρα ή για εμένα 5 λεπτά και ας προσπαθήσουμε να καθαρίσουμε από όλες τις σκέψεις, ώστε να κάνουμε ένα restart, θέτοντας σε πρώτη μοίρα ΕΜΑΣ. Μπορώ και εγώ να σας πω μια φράση αντίθετη της ατομικής ευθύνης και αν θέλετε να την κάνουμε την δική μας ‘’καραμέλα’’: Συλλογική ανευθυνότητα στα πρόσωπα των λίγων’’ έτσι για να μιλήσουμε απλά, όπως λέει και ο πρωθυπουργός.
